Bazı insanlar yüksek sesle konuşmaz. Ama söyledikleri, yaşattıkları ve yaşadıkları uzun süre yankı bulur. Zübeyde Feldmann işte bu sessiz yankının adı. Onun hikâyesi, bir yıkım değil; bir yeniden kurulum süreci. Fırtınaların arasında değil, fırtınadan sonra yere düşen yaprakların arasından yürüyen biri o.
Bugün Zlavie markasının kurucusu olarak Almanya’da birçok kadına, ebeveyne ve gence yol gösteriyor. Ancak yolculuğunun en derin virajları, tabelasız, sessiz ve yalnız geçilmiş yollarla dolu.
Toplumu Anlayan Kadınlar, Toplumları Dönüştürür
Zübeyde Feldmann’ı bir danışman, girişimci ya da iş kadını olarak tanımlamak eksik olur. O, bir “göz hizasında rehber.” Hayatını; çocuklarla, ailelerle, toplumla kurduğu samimi temaslar üzerinden inşa etmiş biri. Pedagoji eğitimiyle edindiği bilgiyi, çocuk yuvalarında geçirdiği yıllarla olgunlaştırmış.
Onun için danışmanlık bir meslek değil, empatiyle yürütülen bir toplumsal onarım süreci. Ve bu sürecin merkezinde sadece bilgi değil, yaralı kalplere gösterilen sabır var.
Herkesin Başına Gelebilecek Bir Linç, Ama Herkesin Göstermeyeceği Bir Duruluş
AWO’daki görevine ilişkin yöneltilen iddialar yalnızca birer suçlama değil; aslında bir kadının toplum önünde imtihanıydı. Feldmann bu süreçte bağırmadı, hesap sormadı, ağlamadı da.
Onun cevabı, uzun vadeli bir itibar inşası oldu. Zaman konuştu, mahkeme net konuştu. Ama en güçlü cümleyi o kurdu: Geri dönmek zorunda değilim. Kendi yolumu kendim çizeceğim.
Zlavie: İçsel Uyanışın Modern Arayüzü
Feldmann’ın kurduğu Zlavie, klasik bir koçluk ya da eğitim platformu değil. Adeta bir içsel uyanış laboratuvarı. Danışanları için kendi hayatlarının mimarına dönüşebilecekleri bir alan.
Zlavie, sadece pedagojik danışmanlık ve yaşam koçluğu hizmetleri sunmuyor. Aynı zamanda bir yaşam felsefesini temsil ediyor: “Hepimiz, kendi eksik parçalarımızı birleştirdikçe tamamlanırız.”
İnsanın İçinden Gelen Bir Motivasyon: “Sekiz Yaşından Beri Böyleyim”
Zübeyde Feldmann’ın yolculuğu, bir kariyer planının değil, bir iç dürtünün ürünü. Sekiz yaşındayken hissettiği o başkalarına yardım etme arzusu, bugün onun bütün profesyonel pratiğine yön veriyor.
İnsanlara yardım etmek onun için bir meslek değil, kimlik meselesi. “Bu benim işim değil; bu benim var oluş biçimim,” diyor ve bu cümle bile Zlavie’nin ruhunu açıklamaya yetiyor.
Geçmişin Gölgesinde Değil, Geleceğin Işığında
Bugün Zübeyde Feldmann, tartışmaların, manşetlerin değil; yüz yüze temasların ve gönülden bağların kadın figürü. İş hayatı onun için “başarı” değil; “etki”yle tanımlanıyor. Kariyeri, aldığı maaşlarla değil, dokunduğu hayatlarla ölçülüyor.
Ve her yeni danışanı, onun hayattaki asıl misyonunu yeniden hatırlatıyor: “İyileşmek sadece mümkün değil, bulaşıcı da olabilir.”
Kaynak: ozelhaber.